من در خانواده‌ای با سطح درآمدی متوسط بزرگ شده ام. پدر من کسب و کار آزاد داشت و اتفاقا به شغل کارمندی هیچ اعتقادی نداشت. در این سالها شاهد این بودم که در مشکلات و سوع تفاهم های مالی بین افراد بیشتر اوقات پدرم بعنوان مشاور و حکم انتخاب میشد تا در نهایت سوء تفاهمات حل گردد.
تحصیلات دانشگاهی را در رشته مهندسی تا سطح کارشناسی تمام کردم. در نیمه راه تحصیل مشغول در موسسات تحقیقاتی شدم. در این سالهای مدیریت بیشترین تلاش را در جهت سپردن اختیار به کارمندان و مدیران پایین تر از خودم داشتم و همیشه شاهد انجام کار های واگذار شده به شکل بسیار خوب از طرف دیگران بودم. بعد از فعالیت در حدود ۱۳ سال در مدیریت های مختلف تصمیم به تاسیس شرکت خصوصی دانش بنیان (عضور اولین سری شرکت‌های دانش بنیان هستیم) با کمک تعدادی از دوستان گرفتیم دنیایی کاملا متفاوت و مسولیت ها و محدودیت‌های متفاوت را درک کردم و الان ۱۲ سال است که وظیفه مدیر عاملی این شرکت را برعهده دارم.
در این شرکت سعی بر ایجاد کسب و کار های تجاری تحت نام شرکت خودم گرفتم که فعالیت های پشتیبانی و مالی توسط یک تیم انجام میشود و بقیه فعالیت های تجاری نظیر توسعه و تولید محصول و خدمت توسط واحد تجاری مستقل انجام میگردد و در نهایت سعی نمودم با استفاده از یک پلتفرم ارتباط افراد و کارکنان را با یکدیگر مدیریت کنم. در چند سال اخیر بیشتر فعالیت های اجرایی را واگذاری نموده و بیشتر مشغول بررسی و توسعه کسب‌و‌کار جدید و از همه مهمتر تحصیلات دانشگاهی در زمینه مربیگری کسب‌و‌کار هستم تجربه تجاری و سازمانی، علاقه مندی‌های شخصیتی و تحصیلات دانشگاهی به من کمک نمود تا فعالیت خودم را در زمینه کوچ سازمانی و مدیران کسب و کار ها شروع کنم.

نه من ز بی عملی در جهان ملولم و بس
ملالت علما هم ز علم بی عمل است

بیشتر راه حل‌ها پیش خود افراد است، افرادی که شوق تغییر را دارند را میتوان با ایجاد ارتباط اصیل و همدلانه در این راه همراهی نمود. در محیط های کسب و کار ایران همیشه بین نتیجه گرایی و تفویض اختیار(به منظور توانمند کردن کارمندان) چالش وجود دارد.

شرایط محیطی اقتصادی کشورمان ترکیب تحصیلاتی اکثریت مدیران (بیشتر دانش آموخته مهندسی هستند تا مدیریت) باعث شده که بیشتر مدیران با وجود آگاه بودن از دانش های مدیریتی و روز دنیا باز هم از استفاده درست آن غافل شوند و بیشتر بر اساس روشهای سنتی و دستوری عمل نمایند. اعتقاد دارم میتوان با رابطه همدلانه و صمیمی با مدیران آنها در شناخت بیشتر خودشان همراهی نمود تا در دنیای مدیریت کسب‌وکار خود بیشتر از روی آگاهی تصمیم بگیرند تا احساسات. در کل آدم شوخ طبعی هستم. معمولا خوش بین هستم و عاشق کمک کردن به انسانهای دیگر و ایجاد رابطه صمیمی.